Tomasz Wołek nie żyje

Wołek urodził się 14 października 1947 r. w Gdańsku. Był absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. dr. Władysława Pniewskiego w Gdańsku. Ukończył w 1972 r. studia z zakresu historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. W 1968 r. uczestniczył w wiecach studenckich w ramach wydarzeń marcowych. Pracował początkowo jako nauczyciel w szkole średniej i rzecznik prasowy Lechii Gdańsk i Arki Gdynia. Jako dziennikarz sportowy współpracował z „Piłką Nożną” oraz redakcją sportową TVP. Pracę w tej ostatniej stracił w 1977 r. w związku z publikowaniem w drugim obiegu.

W 1979 r. został działaczem Ruchu Młodej Polski, a w 1980 r. wstąpił do „Solidarności”. W 1981 r. znalazł się wśród sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. Pisał w „Bratniaku”, „Głosie”, „Więzi”. W sierpniu 1980 r. współtworzył pismo strajkowe „Naprzeciw”. Zakładał struktury NSZZ „S” w Młodzieżowej Agencji Wydawniczej. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z działaczami RMP, publikował w pismach podziemnych (w tym „Polityce Polskiej”), organizował pomoc dla rodzin internowanych.

Zawodowo w tym okresie pracował w pismach katolickich. Był działaczem Forum Prawicy Demokratycznej. Od 1990 r. pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Życia Warszawy”, zaś w latach 1993–1995 był redaktorem naczelnym. W 1996 r. został redaktorem naczelnym nowego dziennika „Życie”. Funkcję tę pełnił do 2001 r. oraz (po reaktywacji pisma) w okresie 2004–2005.

W 1999 r. towarzyszył Michałowi Kamińskiemu i Markowi Jurkowi w wizycie do Wielkiej Brytanii celem spotkania się z Augusto Pinochetem, oskarżonym w Hiszpanii o zbrodnie przeciwko ludzkości, zabójstwa i stosowanie tortur i osadzonym w areszcie domowym. Przeprowadził jeden z pierwszych wywiadów z chilijskim generałem po jego zatrzymaniu.

Publikował w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej” i „Polityce”. Był autorem kilku książek o tematyce katolickiej, jak również prac poświęconych piłce nożnej (zwłaszcza południowoamerykańskiej). Współtwórca (ze Stefanem Kisielewskim) „Abecadła Kisiela”. W 2005 r. został dyrektorem redakcji publicystyki stacji Tele 5. Został również prowadzącym w tej stacji program publicystyczny „Plusy dodatnie, plusy ujemne”, zajął się też komentowaniem meczów piłkarskich. W czerwcu 2020 r. nakładem Wydawnictwa Nieoczywiste ukazał się zbiór felietonów jego autorstwa pt. „Historia pewnej prowokacji”. Od wielu lat stały gość piątkowych poranków TOK FM u Jacka Żakowskiego.

W 2011 r. odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat Nagrody Kisiela (1997).

Zmarł 21 września 2022 r.